تأثیر محلول پاشی سیلیکات پتاسیم و سولفات روی بر برخی ویژگی های فیزیولوژیک دو رقم انگور در شرایط تنش شوری

به منظوربررسیتأثیر تنش شوری بربرخی ازویژگی های فیزیولوژیک انگورو تأثیرمحلول پاشی سیلیکات پتاسیم و سولفات روی در تعدیل اثرگذاری های شوری، یک آزمایش گلدانی در شرایط گلخانه انجام گرفت. برای این منظور نهال های ریشه دار رقم های انگور رشه (متحمل به شوری) و بی دانۀ قرمز (نیمه حساس به شوری) تحتتیمارهای شوری(0، 50 و 100  میلی مولار کلرور سدیم)، محلول پاشی سیلیکات پتاسیم (0، 150 و 300 میلی گرم در لیتر) و سولفات روی (0، 2 و 4 گرم در لیتر) در شرایط آبکشتی (هیدروپونیک)قرار گرفتند. این پژوهش به صورت یک آزمایش فاکتوریل (رقم، سطوح شوری و تیمار محلول پاشی) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی ودر سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد با افزایش شدت تنش شوری،محتوای نسبی آب برگ، نورساخت)فتوسنتز)، تعرق، هدایت روزنه ای و میزان سبزینه (کلروفیل) کاهش پیدا کرد و میزان کاهش این فراسنجه ها در رقم رشه کمتر از رقم بی دانۀ قرمز بود. اما محلول پاشی با سطوح مختلف سیلیکات پتاسیم و سولفات روی موجب افزایش محتوی نسبی آب برگ،نورساخت، تعرق، هدایت روزنه ای و میزان سبزینهدر هر دو رقم شد. مؤثرترین تیمار محلول پاشی از بین تیمارهای مورد استفاده، تیمار سیلیکات پتاسیم 300 میلی گرم در لیتر به همراه سولفات روی 2 گرم در لیتر بود به طوری که در بالاترین سطح شوری (100 میلی مولار)، محتوای نسبی آب برگ، هدایت روزنه ای و نورساخت در این تیمار به ترتیب 75/13، 14/91 و 56/47 درصد بیشتر از تیمار بدون محلول پاشی بود. بنابر نتایج این پژوهش می توان از محلول پاشی همزمان سیلیکات پتاسیم و سولفات روی برای کاهش اثرگذاری های شوری در انگور استفاده کرد.